بررسی همبستگی جهت‌گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی با سبک‌های مقابله با استرس در دانشجویان کارورز پرستاری

مقدمه: استرس شغلی در بین پرستاران شایع است. بررسی سبک‌های مقابله با استرس و عوامل مؤثر بر آن می‌تواند به افراد در مقابله مؤثر با تنش‌های کاری کمک کند. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی همبستگی جهت‌گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی با سبک‌های مقابله با استرس در دانشجویان کارورز پرستاری بود. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی می‌باشد که در سال 1388 انجام شده است. 323 دانشجوی کارورز پرستاری که حداقل 10 ساعت در هفته در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی به کار عملی مشغول بودند، به صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های جهت‌گیری مذهبی، ابعاد شخصیت، خودکارآمدی عمومی و سبک‌های مقابله جمع‌آوری و با استفاده از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته‌ها: از بین جهت‌گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی، جهت‌گیری مذهبی بیشترین نقش را در پیش‌بینی سبک مقابله مسأله محور در دانشجویان دارد و تنها بعد شخصیت روان نژندی قادر به پیش‌بینی سبک مقابله هیجان محور در دانشجویان است. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت که ارایه آموزه‌های دینی به دانشجویان کارورز پرستاری می‌تواند آن‌ها را در مقابله مؤثر با موقعیت‌های پرتنشی که در کار بالینی با آن مواجه می‌شوند یاری کند. همچنین راهنمایی و همراهی مربیان آموزشی با دانشجویان کارورز، در تجربه کردن تمام جوانب خوشایند و ناخوشایند کار بالینی و در مقابله مناسب دانشجویان پرستاری با این موقعیت‌ها تأثیر به سزایی دارد.